معنی شوخی کردن

شوخی کردن. [ک َ دَ] (مص مرکب) بی حیایی کردن. (یادداشت مؤلف). سماجت کردن. پررویی کردن. بیشرمی کردن. || گستاخی و جسارت و دلیری و چابکی و تهور کردن:
هرکه بنگریزد و شوخی کند
مستحق هر بدی و هر بلاست.
فرخی.
مقدمی از ایشان بر برخی از قلعت بود و بسیار شوخی میکرد و مسلمانان را بدرد میداشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 109). جنگ پیوستندو کار سخت شد که چون ایشان شوخی کردند از هر جانبی از این جانب دفع همی بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 634). || عشوه گری. طنازی. شاهدی. رعنایی:
به گل بلبل همی گوید که نرگس میکند شوخی
مگر نرگس نمیداند که خون لاله می جوشد.
خاقانی.
خطا گفتم بنادانی که چون شوخی کند عذرا
نمیباید که وامق را شکایت بر زبان آید.
سعدی.
شوخی مکن ای دوست که صاحبنظرانند
بیگانه و خویش از پس و پیشت نگرانند.
سعدی.
اگر به جلوه ٔ طاوس شوخیی کردم
به چشم نقص نبینندم اهل استبصار.
سعدی.
|| مزاح کردن. (یادداشت مؤلف). در میان عوام شوخی کردن بمعنی ظرافت کردن معروف شده است. (آنندراج). خوش دأبی کردن. لاغ کردن. || شیطانی کردن کودک. (یادداشت مؤلف). رجوع به شوخی شود.

شوخی. (حامص) چرکی. دناست. درن. وسخ. پلیدی. (یادداشت مؤلف):
گر از تو دل مردمان خسته شد
به شوخی درون دیده ها شسته شد.
فردوسی.
|| (اِ) چرک و ریم. (ناظم الاطباء). رجوع به شوخ شود. || زنگ. || زبیل و خاشاک. (ناظم الاطباء). || (حامص) بی ادبی. بی حیایی. بی شرمی. (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف). گستاخی. دریدگی:
مر او را خرد نی و تیمار نی
به شوخیش اندر جهان یار نی.
ابوشکور.
بر در شوخی بنه شرم و خرد
وانگهی گستاخ وار اندرخرام.
ناصرخسرو.
به کوی شوخی و بی شرمی و بداندیشی
اگر بدانی من نیک چستم و چالاک.
سوزنی.
من آن کسم که چو بنهم بر اسب شوخی زین
زدن نیارد ابلیس چنگ در فتراک.
سوزنی.
اگر درسیاقت سخن دلیری کنم شوخی کرده باشم. (گلستان). اگرجاهلی به زبان آوری و شوخی غالب آید عجب نیست. (گلستان).
میگویم این زمان که سخن عرض میکنم
شوخی نگر که قطره به دریا همی برم.
ابن یمین.
شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت
چشم دریده ادب نگاه ندارد.
حافظ.
|| سماجت. وقاحت:
یکی گفتش این خانه ٔ خلق نیست
که چیزی دهندت بشوخی مایست.
سعدی.
|| تهور. بی باکی. (ناظم الاطباء). چالاکی و گستاخی. بی پروائی: و مردمانی از [غوریان] با سلاح و آلات و دلیری و شوخی اندر حرب. (حدود العالم).
بدو گفت نیرنگ داری هنوز
نگردد همی پشت شوخیت کوز.
فردوسی.
بدانست لشکر که این نیست راست
به شوخی ورا سر بریدن سزاست.
فردوسی.
|| طراری. || شادی و خوشی و عشرت و سرور و خرمی. || عشوه سازی. (ناظم الاطباء). ناز و دلربایی. عشوه گری. شاهدی. رعنایی. طنازی:
گه گه زنی از شوخی حلقه ٔ در خاقانی
خانه همه خون بینی سر درنکنی، دانم.
خاقانی.
رنگ شوخی به مجلس آمیزد
سنگ فتنه به لشکر اندازد.
خاقانی.
همه کارشان شوخی و دلبری
گه افسانه گوئی، گه افسونگری.
نظامی.
به شوخی پشت بر شه کرد حالی
ز خورشید آسمان را کرد خالی.
نظامی.
هنوزم در دل از خوبی طربهاست
هنوزم در سر از شوخی شغبهاست.
نظامی.
دگربه یار جفاکار دل مده سعدی
نمیدهیم و به شوخی همی برند از پیش.
سعدی.
معلمت همه شوخی و دلبری آموخت.
سعدی.
با قامت بلند صنوبرخرامشان
سرو بلند و کاج به شوخی رمیده اند.
سعدی.
|| شیطانی و بازی طفل بیش از حد، یعنی مفرط و بی اندازه. شیطانی. شیطنت. بی آرامی (نزد کودکان). شیطنت اطفال. (یادداشت مؤلف). و امروز در خراسان گویند شوخی مکن، یعنی شیطانی مکن. (یادداشت مؤلف). فضولی طفلی که بازی او نه بحد عادی بلکه افراطی و بیش از اندازه و مضر به حال او و اذیت کننده ٔ کسان و اطفال دیگر باشد. بمعنی شیطان یعنی بازی کننده ٔ نه بسامان در اطفال است و امروز هم در خراسان متداول و معمول است. یکی از دوستان خراسانی من به فرزندش آنگاه که شیطنت میکرد یعنی بازی نه بسرحد معمول، می گفت: شوخی مکن. (یادداشت مؤلف). || در تداول امروز، مزاح. طیبت. مطایبه. مفاکهه. خوش طبعی. لاغ و مزاح. مقابل جدی. (از ناظم الاطباء).
- امثال:
اگر دیدند شوخی اگر ندیدند جدی.
شوخی را زیر لحاف می کنند.
شوخی شوخی آخرش جدی میشود، یا به جدی میکشد.
- شوخی باردی، از اتباع است، و از «باردی » معنی عربی آن اراده نمی شود. (یادداشت مؤلف).
- شوخی بردار نبودن، جدی بودن. در آن مسامحه و بی قیدی راه نداشتن: فلان کار شوخی بردار نیست.
- شوخی بی مزه، مزاحی که لطف نداشته باشد. مزاح سرد و خنک.
- شوخی تلخ،مزاح درآمیخته به ناسزا. مزاح تند و بی ادبانه. شوخی زننده که مخاطب را برنجاند.
- شوخی زننده، مزاح تند و بی ادبانه که مخاطب را برنجاند.
|| در اصطلاح صوفیه، کثرت التفات را گویند به اظهار صور افعال. (از کشاف اصطلاحات الفنون).

شوخی نمودن. [ن ُ / ن ِ / ن َ دَ] (مص مرکب) شوخی کردن. بیشرمی و بی ادبی کردن. ظاهرکردن و نمودار ساختن آثار و علائم شوخی:
از آن شوخی و نادانی نمودن
خجل گشتن پشیمانی فزودن.
نظامی.
رجوع به شوخی شود.

Jape, Jest, Joke, Sport

şaka yapmak

بی حیایی کردن، پرروئی کردن

‎ گستاخی بی شرمی بی حیایی، خوشی عشرت، مزاح هزل. مقابل جد جدی. یا شوخی نیست. سهل نیست آسان نیست: اداره یک مملکت شوخی نیست.

Kniff (m), Kunstgriff (m), Pfiff (m), Scherz (m), Scherzen, Schlich (m), Spaß (m), Trick (m), Witz (m)

Ausfragen, Beherzt, Quiz (n), Spiel (n), Wild (n), Wildbret (n), Schelmerei, Scherz (m), Scherzen, Spaß (m), Spass, Witz (m)

مداعبت

بذله

اسخر منه، انغمس، خدعه، دعابه، قبره، مرح، نکته

burlarsi

beffa

گستاخی، بی شرمی، خوشی، عشرت، مزاح، هزل. مق. جدی، خرکی کنایه از: شوخی دور از ادب و نزاکت، با کسی ~ داشتن الف - با او صمیمی بودن. ب - سر به سر او گذاشتن. [خوانش: (حامص.)]

گاهی شما با شنیدن چیزی، می خندید ولی دوست تان نمی خندد! پدرتان با شنیدن چیزی می خندد ولی شما نمی خندید! چرا؟ آیا شوخی فقط چیزی است که آدم را بخنداند؟ نویسندگان، پزشکان، روان شناسان و همچنین کمدین ها، کتاب های بسیار درباره موضوع شوخی نوشته اند ولی تاکنون تعریف یا توضیح واحدی از شوخی داده نشده است که همگان بپذیرند!
ولی در این تردیدی نداریم که برخی حرف ها و همچنین کارها مردم را می خنداند، و به همین دلیل می شود دست کم بعضی از شوخی ها را تعریف کرد! برای مثال بذله گویی، آدم را می خنداند. برای مثال اگر کسی بگوید "تو نیکی می کن و در دجله انداز؛ من هم شیرجه مییرم و درش میارم" یعنی به جای عبارت "که ایزد در بیابانت دهد باز" معلوم است که بذله گویی می کند! و این گونه بذله ها، هر کسی را می خنداند.
پهلوان پنبه بازی و همچنین دلقک بازی نیز مردم را می خنداند؛ اگر کسی صورت خود را کرم سفید رنگ یک کیک بزرگ فرو برد و یا او را توی سبد لباس های شستنی بچپانند، ظاهری خنده دار پیدا خواهد کرد! تمام بازی های گوناگون، با کلمات، مانند انواع جناس سازی، می تواند خنده دار باشد.
در کشورهای غربی، یکی از انواع شعرهای خنده دار، "لیمریک" نامیده می شود که هنوز هم بسیاری از افراد را با این شعر می خنداند! کسی که خوب ادای مردم را در می آورد، با شکلک هایش مردم را می خنداند! یا وقتی کسی لهجه ی خاصی را با حالات نمایشی و غیر عادی تقلید می کند، مایه ی خنده ی مردم می شود. گاهی ممکن است برای "تقلید" نمایشی برخی مردم یا کارهای آشنای روزمره، نمایش نامه ای را به اجرا در آورند و مردم را بخندانند.
طنز، یکی از قدیمی ترین شکل های شوخی است که بسیاری از نویسندگان برای گوشه زدن یا دست انداختن برخی از جنبه های زندگی، به آن متوسل شده اند. تقریبا همه ی مردم، برای آنکه در بعضی موارد شیرین کاری کرده باشند، در اغراق گویی خود افراط و تفریط می کنند. برای مثال، افراط در اغراق گویی این است که آدم بیش از یک روز کار طولانی از راه برسد و بگوید "مرده ام" و مثال تفریط آن است که شخصی را که سرآمد رشته ی خود است، دست کم بگیریم و برای مثال این طور معرفی کنیم "حسن روشن را می گویی، مختصری از فوتبال سرش می شود". کنایه و طعنه نیز از دیگر انواع شوخی هستند که تقریبا همه ی مردم به کار می برند یا برده اند. بدین ترتیب می بینید که شوخی شکل های گوناگون به خود می گیرد و مردم به شکل های گوناگون و به دلایل بسیار گوناگون از آن لذت می برند.

از روی شوخی – به مزاح و شوخی

1190